Krzysztof Dracz

Aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, dubbingowy, reżyser.

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu.
Debiutował w 1981 r. w roli Kuby w Weselu w reż. I. Przegrodzkiego na scenie wrocławskiego Teatru Polskiego. Współpracował również z innymi wrocławskimi teatrami: K2, Poniedziałkowym i Wędrującym.

We Wrocławiu zagrał m.in. w spektaklach Jerzego Jarockiego (PłatonowKasia z Heilbronnu, Historia PRL wg MrożkaWujaszek Wania), Krystiana Lupy (Immanuel KantAzyl), Jerzego Grzegorzewskiego (Złowiony), Andrzeja Wajdy (Improwizacja paryska), Mikołaja Grabowskiego (Wesele), Macieja Prusa (Fantazy), Rudolfa Zioło (Kubuś Fatalista i jego Pan). Wystąpił również w spektaklach: Miłość i gniew, reż. J. Schejbal, Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca, reż. J. Szurmiej, Mein Kampf, reż. Sz. Szczykno, Operetka, reż. K. Zaleski, Tama, reż. B. Sass i wielu innych.

Od 2004 do 2014 r. był w zespole Teatru Dramatycznego w Warszawie. Zagrał tu m.in. w przedstawieniach: Auslöschung/Wymazywanie, reż. Krystian Lupa, Opowieści o zwyczajnym szaleństwie, reż. Agnieszka Glińska, Kobieta z morza, reż. Robert Wilson, Iwona, reż. Piotr Cieślak, W imię Jakuba S., reż. Monika Strzępka, Muranooo, reż. Lilach Dekel-Avneri. W kilku sztukach Pawła Miśkiewicza: Sztuka, Alina na zachód, Peer Gynt. Szkice z dramatu Henryka Ibsena, Alicja, Klub Polski.

Od 2014, jako aktor nieetatowy, występował lub występuje na deskach wielu teatrów warszawskich: Imka, Studio, Komedia, Polonia (Kto się boi Virginii Wolf), Och Teatr, Polski (Król), Buffo, Syrena, Ateneum (Trans-Atlantyk), 6 Piętro, Współczesny. Oraz teatrów krakowskich: Stary (Bitwa warszawska 1920), Łaźnia Nowa.

Stworzył role filmowe i serialowe w obrazach Feliksa Falka (Komornik), Waldemara Krzystka (Mała Moskwa), Michała Rosy (Farba), Waldemara Pasikowskiego (Jack Strong), Jana Komasy (Sala samobójców), Wojciecha Smarzowskiego (Drogówka), Moniki Strzępki (Zaprawdę Hitler umarł, Artyści), Teresy Kotlarczyk (Egzamin z życia), Okiła Khamidowa, Patryka Yoki (Świat według Kiepskich), Wojciecha Adamczyka (Siła wyższa), Wojciecha Nowaka (Rodzina zastępcza), Patryka Yoki (Rodzinka. pl), Kristoffera Rusa (Żywioły Saszy-Ogień).

W Teatrze Telewizji współpracował m.in. z Jerzym Grzegorzewskim (Złowiony-rekonstrukcje), Jerzym Jarockim (Historia PRL wg Mrożka), Krystianem Lupą (Immanuel Kant), Kazimierzem Kutzem (Kartoteka rozrzucona), Mirosławem Borkiem (Obrona), Waldemarem Krzystkiem (Wizyta starszej pani), Remigiuszem Brzykiem (Mary Stuart), Maciejem Wojtyszko (Powidoki), Anną Wieczur-Bluszcz (List zza światów).

Wielokrotnie był laureatem Złotej, Srebrnej i Brązowej Iglicy przyznawanej najpopularniejszemu aktorowi wrocławskiemu. W 1999 r. za rolę Marca w Sztuce w reż. Pawła Miśkiewicza otrzymał I nagrodę aktorską na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych oraz główną nagrodę aktorską na Festiwalu Komedii Talia w Tarnowie. W 2006 r. otrzymał Feliksa Warszawskiego za rolę Eggerta w spektaklu Alina na zachód w Teatrze Dramatycznym. W 2012 r. za rolę Jakuba Szeli w spektaklu W imię Jakuba S. w reżyserii Moniki Strzępki, otrzymał główne nagrody na festiwalach w Toruniu, Kaliszu oraz nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą kreację sezonu. 2014 – nagrody festiwalowe w Krakowie i Bydgoszczy za role: Dziennikarza, Prezydenta, Biskupa w serialu teatralnym  Klątwa, reż. M. Strzępka. 2018 – nagroda za rolę Gonzala w Trans-Atlantyku na Festiwalu Gombrowiczowskim w Radomiu.

Od 1989 r. jest pedagogiem Filii krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu, gdzie uzyskał stopień profesora. Prowadzi tu zajęcia ze Scen Współczesnych. Na swoim wydziale wyreżyserował cztery przedstawienia dyplomowe.

Fot. Grzegorz Gołębiewski