DYPLOM ZE SNÓW | REŻ. LENA FRANKIEWICZ


Tekst, dramaturgia: Zuzanna Bojda
Reżyseria: Lena Frankiewicz
Reżyseria form i lalek: Tomasz Maśląkowski
Scenografia, kostiumy, video, graficzna obróbka zdjęć: Michał Dracz
Muzyka: Jacek Sotomski
Reżyseria świateł: Alicja Pietrucka
Video z udziałem obsady: Mateusz Zieliński
Konsultacja choreograficzna: Zbigniew Karbowski
Asystenci reżyserki: Bartłomiej Kalinowski, Kornelia Niziołek
Zdjęcia: Filip Wierzbicki

Obsada: Aleksandra Brożyna, Katarzyna Gawenda, Nina Janiak, Katarzyna Lewandowska, Kornelia Niziołek, Ewa Sadowska, Arkadiusz Jaskot (III rok WL), Kacper Lorens, Michał Remiszewski

Kierownik techniczny: Radosław Frąk
Światło i Projekcje: Damian Duczmalewski, Marcin Osicki
Akustyk: Konrad Wilk
Obsługa techniczna sceny: Jan Tworek, Robert Wolszczak, Mateusz Machniak, Zbigniew Hryczyszyn
Garderobiana: Svitlana Boidenkova
Kierownik pracowni plastycznej: Monika Polak-Luścińska
Pracownia plastyczna: Małgorzata Bekalarska, Marek Biegunowski, Daniel Kotowicz, Paula Warczak, Agnieszka Zdonek.
Dział teatru AST i promocji: Joanna Śliwa, Kamila Cichy, Robert Traczyk

Czas trwania spektaklu: 2 godziny.

Witamy na sympozjum wokół snu, które pozwoli nam spojrzeć na śnienie z kilku perspektyw, a to za sprawą naszych gościń i gości: Hermiona Broch – specjalistka prawidłowego snu, Enypia Szczepaniak – kontynuatorka myśli freudowskiej, nazywana biegnącą ze snem, doktora Anna Knieja – autorka zyskującej coraz większą sławę pracy Śniąc świadomie, profesor Mirosław Kot – antropolog, badacz antycznego teatru, no i uwaga, właśnie dotarł gość zza granicy, specjalnie na zaproszenie naszego Instytutu przyleciał zza oceanu sam Alfred Mindel!

Na sympozjum dotyczącym snu spotykają się postaci zawodowo związane z badaniem snu, a także osoby, dla których sen jest pasją. Eksperci i ekspertki mają przedstawić swoje narzędzia pracy ze snem, na przykładach wybranych snów. Analizując sny, zmieniają zastaną rzeczywistość, otwierając coraz bardziej abstrakcyjne światy. Elementy ze snów, jak wirusy wdzierają się w przestrzeń konferencji, a wraz z nimi na scenę wchodzą osoby, które podważają wiedzę ekspercką.

Co wyniknie ze spotkania tak różnych interpretacji fantazji sennych?
Kto jest kim w czyim śnie i dlaczego śni się ciągle ten jeden sen?
Transowy świat wyłaniających się obrazów, wciąga, sprawiając, że nie do końca wiadomo co jest prawdziwe, a co stanowi jedynie treść marzenia sennego.

Opowiadaj swój sen i śnij go od nowa
Opowiadaj swój sen i znajduj osoby, które śniły to samo albo podobnie.
Opowiadaj swój sen i zmieniaj zakończenie.
Opowiadaj swój sen i idź za rytmem swojego głosu.
Opowiadaj swój sen i śnij na jawie.
Opowiadaj swój sen i nie wstydź się absurdu.
Opowiadaj swój sen i uwierz w istnienie wróżki.

Plakat do spektaklu Dyplom ze snu. Odwrócona tyłem, ciemnowłosa, kobieta dotyka planszety z twarzą mężczyzny. Ma on otwarte usta. W górnej części plakatu znajdują się też nazwiska obsady, realizatorów oraz informacje o spektaklu. W dolnej części plakatu loga partnerów AST

Zdjęcia ze Spektaklu
fot. Natalia Kabanow

  • Rudowłosa, młoda dziewczyna leży na szpitalnym łóżko. Do głowy ma podłączoną jakby medyczną aparaturę z wieloma diotami. Wokół łóżka zgromadziło się siedem elegancko ubranych osób, którzy patrzą na nią uważnie psrykająć przy tym palcami.
  • Dwie, widoczne z profilu, dziewczyny śpiewają do mikrofonów. Dziewczyna po lewej stronie odchyla sie do tyłu, dziewczyna po prawej nachyla się do niej. W tle spowita dymem tancerka w kontrowym swietle.
  • siedem osób w bieliźnie leży na materacach. Wyglądają jakby spali. Jedna gwałtownie zrywa się z materaca. Wszystko jest spowite dymem.
  • Mężczyzna i kobieta na szpitalnym łóżku. Oboje znajdują się w pozycji półeżącej Kobieta tzyma lalkę noworodka. Na dużym ekranie w tle widok zdezelowanej, medycznej aparatury (takiej jaka znajduje się nad łóżkami pacjentów) w opuszczonym szpitalu
  • Pięć elegancko ubranych osób wiezie rudowłosą dziewczymę na szpitalnym łóżku w stronę obiektywu. Dziewczyna wygląda jakby spała. Do głowy ma przymocowaną medyczną aparaturę z wieloma diotami.
  • Rudowłosa, młoda dziewczyna w dresie siedzi na mocnych, białych pasach przymocowanych do metalowej, czarnej konstrukcji. Dziewczyna ma szeroko rozłożone ręce i nogi. Na jej głowie znajduje się medyczna aparatura z wieloma diotami. Przy pasie ma "nerkę".
  • Grupa osób wspina sie po dwóch, stojących obok siebie, metalowych konstrukcjach. Obie są podświetlone od śroska taśmami LED. Dziewczyna po lewej stoi w połowie wysokości konstrukcji. Mężczyzna w fioletowym dresie znajduje się na samym szczycie konstrukcji. Ukryty za łączeniem w dynamicznej pozycji znajduje się chłopak w garniturze. Elegancka kobieta w czarnej bluzsce i długiej, skórzanej spódnicy zwisa na rękach z rusztowania. Dziewczyna w eleganckim kostiumie wspina się po taśmie na konstrukcję. Rudowłosa kobieta z medyczną aparaturą na głowie biegnie w drugim planie. Na pierwszym planie po lewej stronie jest pełżnąca sylwetka człowieka.
  • W centum uśmiechnięta dziewczyna w fantazyjnym makijażu siedzi na białek, solidnej taśmie zwisającej z metalowej konstrukcji, jak na chuśtawce. Ma na sobie elegancką bluzkę, różową, tiulową spódniczę i leginsy. Po lewej stronie uśmiechnięta dziewczyna w eleganckim kostiumie z burzą loków. W prawym górnym rogu fotografii zwisają nogi w eleganckich butach.
  • Smutna kobieta w kostiumie osoby sprzątającej pch łóżko szputalne na którym leży rudowłosa dziewczyna, ktora ma na głowie medyczną aparaturę z wieloma głowami. W tle, w dymie i kontrowym świetle, cztery elegancko ubrane osoby idą w prawo patrząc na kobietę leżącą na łóżku.
  • Przerażona dziewczyna ma na plecach puste w środku ubranie. Jakby wskoczył na nią duch w żółtej kurtce sportowej, spodniach i trekerskich butach. Po lewej stronie częściowo widcoczny mężczyzna w marynarce. Trzyma lalkę "ducha" za kołek przymnocowany do pleców.
  • Na pierwszym planie, w dynamicznej pozie, mężczyzna w marynarce z groźnym grymasem na twarzy. W tle chłopak w dresowej bluze i czapce podtrzymuje olbrzymią wiertarkę. Z lewej strony kadru częściowo widoczne wiertło.
  • Trzy młode dziewczyny. Po lewej stronie kobieta w eleganckim kostiumi i burzą loków wystawia język zmysłowo dotykając swoich włosów. Rudowłosa dziewczyna w bluzce z nadrukiem śpiewa do mikrofonu oraz blondynka w topie śpiewaja do mikrofonu. Obie trzymają ręcę na głowie.
  • Mezczyzna na ekranie u góry sceny krzyczy. Ten sam mężczyzna na scenie leży, trzymając się kurczowo materaca. Na jego twarzy maluje się olbrzymi wysilek.
  • Młody, widoczny z profilu, chłopak w fioletowej bluze klęczy na materacu. Zarzuca długimi wlosami. Na drugim planie patrzy na niego kobieta w eleganckim kostiumie.
  • Grupa dziewięciu osób w bieliźnie stoi przy sztankiecie, do którego przymocowane lalki z genitaliami. Dziewczyna po lewej stronie i mężczyzna po prawej animuję je, prowadzą dialog.
  • Na szpitalnym łózku mężczyzna z lalką noworodka patrzy na siedzącą, ukrytą pod prześcieradłem osobę. Od dziecka do osoby ciągnie się pępowima. W tle, w mroku, widać patrzącą na nich twarz.
  • siedem nagich osób w czerwonych maskach stoi w scenicznej zapadni z rękoma do góry, tak, że widać ich od piersi w górę. Za nimi uśmiechnięta kobieta z burzą loków na głowie.
  • Młoda Blondynka wychodi ze scenicznej zapadni nienaturalnie wyginając nogę. W lewym dolnym rogu widoczne adidasy.
  • Portret młodej blondynki w topie, w fantazyjnym etnicznym makijażu.

Spektakl bierze udział w 29. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.