KARALUCHY | REŻ MARIIA BAKUMENKO


Dofinansowano ze środków Gminy Wrocław w ramach Programu Integracyjnego Uczelni Artystycznych Wrocławia, organizowanego przez Wrocławskie Centrum Akademickie
Egzamin z przedmiotu „Reżyseria teatru lalek” pod opieką mgr Agnieszki Błaszczak.

Autor tekstu: Staś Witkiewicz
Reżyseria: Mariia Bakumenko
Scenografia i projekcja: Paulina Janik
Muzyka: Olha Shcheblykina

Obsada:
Jan Dusza, Zofia Kalisz, Rozalia Bogdan, Jakub Fura

Spektakl na podstawie dramatu napisanego przez ośmioletniego Witkacego. Cztery strony absurdu, groteski i niepokojącego przeczucia. Inwazja karaluchów to już nie tylko wymysł dziecka, ale realny obraz inwazji, którą Ukraina przeżywa każdego dnia. Karaluch – tchórzliwy, wstrętny, niezniszczalny – staje się symbolem wojny, propagandy i wszystkiego, czego nie chcemy oglądać, a co i tak wlazło nam do domów.

Kuchnia – najbezpieczniejsze i najbardziej niebezpieczne miejsce jednocześnie. W kuchni siedzi rodzina: ktoś ostrzy nóż, ktoś pakuje walizkę, ktoś udaje, że nic się nie dzieje. A w szafie już szeleści karaluch… Nie metafora, nie bajka, ale absurd rzeczywistości, w której żyjemy: gotujemy obiad i biegniemy do schronu, śmiejemy się z memów i płaczemy nad listą zabitych, włączamy TikToka i zostajemy bez prądu podczas ostrzałów.

„Karaluchy” to spektakl, który nie ukoi. To spotkanie ze strachem, rozpaczą, ale też z ironią, sarkazmem i śmiechem, który pozwala nie zwariować. Bo wojna to nie tylko tragedia — to też groteska codzienności, której nie da się opowiedzieć jednym językiem. Dlatego próbuję wszystkiego. Nawet absurdu ośmioletniego Witkacego.

Czas trwania: 50 minut
Wiek: 15+

  • Trójka aktorów stoi razem, patrząc z niepokojem na czwartą postać pochyloną nad stołem, która nosi na głowie dużą aluminiową konstrukcję przypominającą stożek. Otoczenie to nietypowa kuchnia – z podłogą wyłożoną płytkami i porozrzucanymi przedmiotami, jak garnki, miski i kulki z folii aluminiowej.
  • Czworo aktorów na scenie w dynamicznej pozycji – jedna osoba z talerzem nad głową, inna pochylona do tyłu z szeroko rozstawionymi nogami. Wszyscy znajdują się na lub wokół białego stołu ustawionego na kafelkowanej podłodze. Scenografia przypomina surrealistyczną kuchnię, a nad głowami wiszą rury i kuchenne przybory.
  • Dwójka aktorek znajduje się przy stole na środku sceny. Jedna siedzi z boku i uśmiecha się, druga stoi oparta o stół, patrząc w górę z powagą. W tle postać mężczyzny opiera się o lodówkę. Nad sceną wiszą kuchenne rekwizyty, a całość oświetlona jest ciepłym światłem.
  • Czworo aktorów stoi wokół stołu, na którym siedzi piąta postać z długimi włosami, zwrócona tyłem do widza. Jedna z osób nosi duży hełm wykonany z folii aluminiowej z dwoma stożkami. W tle kuchenne sprzęty i czarno-żółte taśmy ostrzegawcze. Scena przypomina absurdalne przesłuchanie.